Къэхъун къыщагъуэта мывэ телъыджэ

ГъэщIэгъуэнщ

Дыкъэзыухъуреихь дунейм хьэлэмэт куэд ущрохьэлIэ, ахэр зэрыбгъэщIэгъуэни, зыхуэпхьыни умыщIэу. Апхуэдэщ илъэс зыбжанэ ипэкIэ Къэхъун къуажэм дызыщрихьэлIари.

- Дыуэршэру лIы гуп уэрамым дытету, си къуэш нэхъыжь Анорбий и пащхьэм илъ мывэр лъапэкIэ зэригъэдзэкIри, игъэщIагъуэу къиIэтащ, «феплъыт!» жыхуиIэу, - щыгъуазэ дещI къэхъундэс Албот Сэрэбий. – Зыхуэтхьынур дымыщIэу абы тет тхыпхъэщIыпхъэхэр зэпэтплъыхьащ, нэщIэпкIэ псэущхьэми едгъэщхьащ.
Зи щхьэфэр апхуэдизу дахэм и кум илъри Сэрэбий зригъэщIащ. Хуэсакъыпэурэ мывэр зэтриуда иужькIэ къыщIэщар нэхъ телъыджэжщ. Иджы ар хэти иригъэлъагъуну и гуапэщ икIи псоми яфIэгъэщIэгъуэнщ.
- Зы махуэ, сыдэмысу, пщIантIэр зэщIыдокъуэ жари, си мывэр лъэныкъуэ ирагъэзащ, - пещэ абы. – Ар къэзгъуэтыжыху къэзбэмпIар сыт?! Сытми, зыщIыпIэ деж къуадзэжауэ къесхьэлIэжащ, гъэтIылъыпIэ щхьэхуи хухэсхащ.
Албот Сэрэбий и мывэ телъыджэр, дауи, къызэрыгуэкIкъым. Хуэгъэфэщэгъуейщ абы и тхыпхъэщIыпхъэхэр къызыхэкIар. Сыту пIэрэт абы теухуауэ щIэныгъэлIхэм жаIэнур?